Prof. Stanisław Wodnicki to człowiek o wielkim sercu, niestrudzony miłośnik i propagator kultury muzycznej Śląska, stroju ludowego i innych pozostałości śląskiej kultury ludowej. Przywołuje chętnie słowa swojego wielkiego autorytetu i prywatnie przyjaciela Stanisława Hadyny, który o ziemi śląskiej i konieczności kultywowania jej folkloru pisał w następujący sposób: Ta ziemia kopalń, hut, fabryk, pól i gór, bogata w tradycje zespołów chóralnych, które podtrzymywały polskość tych ziem, bogata w skarby folkloru powinna mieć swój artystyczny wyraz, w którym będzie odbijać się cała jej specyfika i piękno. Stanisław Wodnicki, wychowawca wielu akordeonistów, muzyków, animatorów kultury, przez wiele lat pracował pisząc muzykę oraz akompaniując na akordeonie z licznymi zespołami folklorystycznymi działającymi na Śląsku, między innymi z Zespołem Pieśni i Tańca Górnoślązacy   , Regionalnym Zespołem Folklorystycznym Rogozanki oraz ze Studenckimi Zespołami Pieśni i Tańca Silesianie i Dąbrowiacy. Razem z nieżyjącym już choreografem Józefem Zieliną stworzył Studencki Zespół Pieśni i Tańca Katowice przy Uniwersytecie Śląskim. W 1987 roku założył Zespół Akordeonistów Katowice – Kleofas przy nieistniejącej już dziś kopalni węgla kamiennego Katowice. Skupia śląską młodzież, dzieci śląskich górników. Pielęgnuje śląski folklor, dawne tradycje górnicze, przede wszystkim śląską tradycję muzykowania na akordeonie. W swym barwnym programie artystycznym łączy piękno bogatego śląskiego folkloru z pięknem strojów ludowym i pięknem brzmienia akordeonu. Spełnia ważną rolę kulturotwórczą w robotniczych dzielnicach Katowic – Bogucice i Zawodzie, a także i w całym regionie Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Jest wielokrotnym zdobywcą nagród na konkursach i przeglądach wojewódzkich, a także ogólnopolskich. Już w 1990 roku Zespół na XXXVII Przeglądzie Zespołów Artystycznych Młodzieży Szkolnej młodzi akordeoniści otrzymali wyróżnienie I stopnia. Przybywało członków zespołu, otrzymali stroje górnicze od Szkoły Górniczej KWK Katowice, dzięki czemu od tej pory na stałe podczas koncertów mieli możliwość prezentować stroje ludowe. Co pięć lat Zespół organizuje jubileusze działalności artystycznej. Pierwsza edycja Konkursu Akordeonistów Estrada młodego Akordeonisty odbyła się jesienią 1999 roku wraz z jubileuszem X-lecia. W 2004 roku Zespół zdobył I miejsce i nagrodę Grand Prix na XI Przeglądzie Śląskie Śpiewanie w Zabrzu.
Twierdzi, iż akordeon jest instrumentem nieco zapomnianym. Został wyparty przez nowoczesne urządzenia. Zauważył zaskakujące zjawisko. Młodzież trafia do niego chcąc grać na elektronicznych klawiaturach. Z czasem, gdy ich umiejętności są doskonalsze, a znajomość muzyki pogłębiona, bardzo chętnie sięgają po akordeon. Mówią, że on ma duszę. Z prowadzonymi przez siebie Zespołami Pieśni i Tańca koncertował w wielu krajach Europy, Azji i Afryki m. in. NRD, RFN, ZSSR, Francji, Belgii, Holandii, Jugosławii, Włoszech, Algierii, Tunezji. Najważniejszy dla niego był występ przed Ojcem Świętym Janem Pawłem II w Watykanie w 1983 roku.

Stanisław Wodnicki jest muzykiem, pedagogiem, folklorystą oraz instruktorem wielu pokoleń animatorów kultury. Urodził się 6 maja 1945 roku w Woli Chojnatej w województwie łódzkim. Od najmłodszych lat wzrastał w klimacie folkloru muzyki ludowej. Po krótkim okresie nauki gry na akordeonie u miejscowego organisty Władysława Kwiatkowskiego, który był jego pierwszym nauczycielem muzyki, przeniósł się do Szkoły Muzycznej w Warszawie. Tutaj uczył się w klasie akordeonu prof. Jerzego Orzechowskiego, nestora polskich akordeonistów. Następnie współpracował z Tadeuszem Wesołowskim i podjął pracę jako nauczyciel klasy akordeonu w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym.

Stanisław Wodnicki – kierownik artystyczny i dyrygent zespołu.

W roku 1965 przeniósł się do Katowic i tutaj kontynuował naukę pod kierunkiem prof. Joachima Pichury. Po uzyskaniu dyplomu podjął pracę jako nauczyciel akordeonu w Będzinie, Rudzie Śląskiej oraz w Katowickim Pałacu Młodzieży, gdzie prowadził pięćdziesięcioosobowy Zespół Akordeonistów. Od dawna fascynowała go polska muzyka ludowa. Współpracował z Zespołem Pieśni i Tańca „Ziemi Będzińskiej”, grając na akordeonie w Kapeli Ludowej, którą prowadził Władysław Byszewski.
Od 1970 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Śląskim początkowo jako członek Kapeli Ludowej, a następnie jako kierownik muzyczny w Studenckim Zespole Pieśni i Tańca tejże uczelni. Razem z choreografem Józefem Zieliną opracowywał program zespołu. Pisał muzykę do tańców cieszyńskich, zagłębiowskich, Krakowiaka, Mazura i wielu innych. Równocześnie współpracował z Zespołem Pieśni i Tańca „Siemaniowice” i wielu innymi zespołami studenckimi m. in. Zespołem „Silesianie” Akademii Ekonomicznej w Katowicach i Zespołem „Dąbrowiacy” Politechniki Śląskiej. Przez cały ten okres pracował również jako nauczyciel akordeonu w Społecznym Ognisku Artystycznym im. Krystyny Rudkowskiej w Katowicach -Koszutce.
W 1988 roku rozpoczął organizować „Zespół Akordeonistów” przy nieistniejącej już dziś Kopalni Węgla Kamiennego „Katowice”. W utworzonym Zespole, który nosi nazwę kopalni „Katowice – Kleofas”, przy których początkowo działał, grają utalentowane dzieci śląskich górników. Skupiona w zespole młodzież i dzieci to pasjonaci muzyki i instrumentu. Zespół ten prowadzi bardzo aktywną działalność artystyczną na terenie woj. śląskiego i wielu innych miejscowości Polski. Spełnia też bardzo ważną rolę kulturotwórczą.
Obecnie po rezygnacji pracy w Społecznym Ognisku Artystycznym Koszutka prowadzi naukę gry na akordeonie w Miejskim Domu Kultury „Zawodzie” w Katowicach. Obok stałej pracy z „Zespołem Akordeonistów” od 1987 roku prowadzi Regionalny Zespół Folklorystyczny Pieśni i Tańca „Rogozanki” w Rogoźniku. Razem z tym trzydziestoosobowym zespołem pielęgnuje autentyczny, zagłębiowski folklor. Występując na Ogólnopolskich Przeglądach i Konkursach Folklorystycznych zdobywa czołowe I i II miejsca oraz wyróżnienia.
Prof. Stanisław Wodnicki, jak się wyraził: (…) pragnie, aby jego Zespół był dla jego członków drugim domem. Aby w Zespole była atmosfera przyjaźni i współpracy oraz konstruktywnej rywalizacji. W sposób jednoznaczny określa wysokie umiejętności członków swoich Zespołów, mówiąc, że są bardzo cenni dla takich zespołów jak „Śląsk” czy „Mazowsze” i są zapraszani na przesłuchania do tych zespołów. Lata praktyki i znajomość problemów związanych z działalnością zespołów folklorystycznych sprawiają, że członkowie jego zespołów mogą samodzielnie prowadzić zespoły prezentujące folklor muzyczny.
W ciągu wielu lat pracy wypracował własne metody działania, których celem jest uzupełnianie zespołów nowymi kandydatami na członków. Do rekrutacji nowych członków wykorzystuje plakaty, indywidualne kontakty członków zespołu, ogłoszenia w prasie i lokalnym radiu czy witrynę internetową zawierającą informacje dotyczące zespołu. Stosuje również materiały reklamowe takie jak: kalendarze, koszulki, breloczki, foldery. Najwięcej zgłoszeń, jak twierdzi, jest po ogłoszeniach w prasie oraz na plakatach.
Profesora Wodnickiego cechuje zarówno odpowiedzialność za indywidualny rozwój powierzonych mu talentów, jak i świadomość współtworzenia przyszłości polskiej kultury.

Prof. Stanisław Wodnicki w korowodzie.

Niezmiennie od lat z zapałem prowadzi swe zespoły oddany bez granic muzyce ludowej. Cały okres swojej pracy zawodowej poświęca wielkiej idei pracy z młodzieżą nad rozwojem jej muzycznych zainteresowań.

Stanisław Wodnicki - Polonez Pożegnanie Ojczyzny